25 lat Skody Favorit RS 1600 H

W latach 90-tych była rajdowym ekspresem, odpowiednikiem dzisiejszego, naprawdę udanego mocowo hothatcha i choć nie posiadała szalonych 250 koni mechanicznych, jej lekka konstrukcja pozwalała na wiele. W roku 2017 obchodzi swoje 25-lecie i warto o niej symbolicznie wspomnieć, bo nie stanowiła zwyczajnego środka transportu z kiwającym głową, pluszowym pieskiem na podszybiu…

Dzisiaj Škoda Favorit budzi jedno skojarzenie, no może dwa – przestarzałego samochodu bez jakichkolwiek perspektyw, który lata świetności ma już dawno za sobą i wciąż poruszającego się o własnych siłach środka lokomocji, który upodobali sobie ludzie starsi datą. Pan Zdzisław noszący klasyczne, szare spodnie z kantem prawdopodobnie jednak nie wie, że w roku 1989 fiński kierowca Hankiralli brał „Favoritką” udział w rajdzie zaliczanym do Rajdowych Mistrzostw Świata. Oczywiście nie pojazdem seryjnym – wersją Favorit RS 1600 H, która była w pełni wyczynowym samochodem. Rajdowa kariera Škody nie trwała zatrważająco długo, niemniej jednak świętowała również swoje małe sukcesy. Najbardziej wyczynową odmianą, jaka odbiła swoje piętno na kartach historii, była wersja przygotowana do startów w Grupie H – 167 koni mechanicznych wyciśniętych z 1.6-litrowego motoru OHC i 176 Nm osiąganych przy 5500 obrotów na minutę. Taka „Favoritka” była w stanie osiągnąć 100 km/h w mniej więcej 6 sekund, pojechać od 210 do 240 km/h, w zależności od zestopniowania skrzyni, oraz ważyła zaledwie 720 kilogramów. Jak to się stało, że czeska Škoda zaniechała dalszego rozwoju jednostek OHC (i niewykluczone, że kreowania trochę innej historii rajdowej)? Miał w tym swój udział niemiecki Volkswagen, który po fuzji obu koncernów postawił na własne konstrukcje 1.6 OHC z rodziny AEE.

Poniżej znajdziecie specyfikację rajdowej Škody Favorit RS 1600 H z roku 1992.

Silnik: rzędowy, czterocylindrowy, czterosuwowy, górnozaworowy OHC, chłodzony cieczą; blok silnika ze stopów lekkich, wał korbowy podparty w pięciu punktach, napęd rozrządu za pośrednictwem paska, umieszczony poprzecznie z przodu, napędzający koła przednie

Średnica cylindra: 78 mm; skok tłoka: 83,5 mm; objętość skokowa: 1596 ccm

Moc maksymalna: 167 KM przy 6500 obr./min

Maksymalny moment obrotowy: 176 Nm przy 5500 obr./min

Skrzynia przekładniowa: sześciostopniowa, manualna, z możliwością konfiguracji przełożeń i zamiany zespołu przekładni głównej (różne przełożenia przekładni)

Nadwozie: samonośne, stalowe, elementy kompozytowe i ze stopów lekkich, pięciodrzwiowe typu hatchback, jednomiejscowe (dla wybranych imprez dwumiejscowe), wzmocnione klatką bezpieczeństwa, szczelina w pokrywie silnika odprowadzająca ciepłe powietrze z komory napędu, spojler na pokrywie bagażnika o na bieżąco korygowanych kształtach (ostatecznie usunięty w sezonie 1993 – po optymalizacji charakterystyk jezdnych)

Układ hamulcowy: hydrauliczny, hamulce tarczowe obu osi, przednie wentylowane

Układ kierowniczy: przekładnia zębatkowa, bezpieczna kolumna kierownicy

Rozstaw osi: 2450 mm

Masa własna: 720 kg

Czas przyspieszenia 0-100 km/h: minimalny 6 s

Prędkość maksymalna: od 210 do 240 km/h (zależnie od konfiguracji przełożeń)

Patryk Rudnicki