Ford Explorer Platinum PHEV – test

Soczysty burger, vege

Opowiadania przesączone obrazkowym przedstawianiem Stanów Zjednoczonych są już chyba nudne. Doskonale wiemy, że ludzie za wielkim zbiornikiem wodnym ronią przeogromną sympatię do rozmiaru trzy XL, a zaściankowa Europa bardzo mocno im tego zazdrości. Podobnie zresztą jak bardziej otwartego podejścia do różnych kwestii funkcjonowania w społeczeństwie, ale nikt otwarcie tego nie przyzna. Część z nas marzy o wielkim i nieograniczonym świecie (a przynajmniej tak zasadniczo kwieciście wygląda to często na zagranicznych filmach), a gdyby cząstka tego motoryzacyjnego życia nagle przybyła do Europy? Wyjścia są dwa: ekolodzy z Unii Europejskiej zjedliby swoje garnitury lub amerykański przybysz stłamsiłby całe otoczenie swoją mocną osobowością. Jestem przekonany, że drugie rozwiązanie jest bardziej prawdopodobne, ale Ford podszedł do tematu jeszcze bardziej inteligentnie…

• 

• 

• 

Poczułem drobny respekt, głównie przez gigantyczne rozmiary najnowszego Explorera. Wyobraźcie sobie, że to kawał autobusu, który pomieści maksymalnie siedem osób na pokładzie, w drugim rzędzie dysponuje trzema indywidualnymi siedziskami, które można dodatkowo regulować, a ponadto mówimy o mierzącym 5049 milimetrów długości SUV-ie, który nie kryje się ze swoim rozmiarem. Pomyślcie o Explorerze jak o niezwrotnym i obładowanym wózku marketowym – jest ciężki (Ford waży niecałe 2500 kilogramów, sam w sobie), tę masę wyraźnie czuć, zwłaszcza podczas hamowania, do jakichkolwiek manewrów na mieście wypadałoby podchodzić jak do cumowania łodzi w sopockim porcie, a parkowanie tego giganta przypomina załadunek specjalistycznych konstrukcji stalowych na ciężarówkę, niemniej Explorer potrafi być niezwykle zaskakujący. Dosłownie chwila za jego kierownicą i nagle się okazuje, że te gargantuiczne, jak na standardy europejskie, wymiary są relatywnie łatwe w opanowaniu, manewrowanie znakomicie wspomaga system kamer dookólnych i systemy „niańkujące” kierowcę, a Explorer potrafi zaoferować więcej niż przestrzeń kontenera oraz mgliste pojęcie o amerykańskich standardach.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Patrząc na ten samochód, widzę szeroko zaprojektowaną jezdnię z delikatnie chropowatym asfaltem, ułożoną poziomo sygnalizację oraz lekki krawężnik, przy którym zaparkowano właśnie ów pojazd z niebieskim owalem (ciekawostka: na kierownicy niebieski ustąpił miejsca czemuś w rodzaju platyny). Explorer bardzo mi się kojarzy ze środowiskiem przesiąkniętego historycznym zapachem Detroit, przy czym nie mówię o jego bardziej eleganckiej kompletacji Platinum, a o samym kształcie. To wielki samochód osadzony w amerykańskiej rzeczywistości, który postanowiono rzucić Europie do spróbowania i to widać. Trochę zabawna jest perspektywa, że Ford Explorer jest dla nas tym, czym Cadillac Escalade dla rasowego Amerykanina. W takim Detroit nie zdziwiłbym się, gdybym za kierownicą Explorera zobaczył rozmawiającą przez telefon mamę dwójki charyzmatycznych nastolatków i Ford mógłby się okazać jeszcze zbyt mały. W Polsce, z ceną od 327 tysięcy złotych, bohater niniejszej recenzji uchodzi natomiast za pojazd ogromny i bardzo drogi, choć już na starcie dysponuje kompletem wyposażenia. Na tym właśnie polega dysonans poznawczy Explorera – dla Mariusza z Polski to droga, niezwrotna, ciężka i wielka locha, która zwraca na siebie uwagę i bynajmniej nie mówię o tym, że nie pasuje w każde miejsce parkingowe, natomiast dla Johna – zwykłego pracownika kancelarii adwokackiej – to średniej wielkości samochód, w przypadku którego nie powinniśmy raczej mówić o jakimkolwiek prestiżu.

• 

• 

Lubię burgery, niemniej Amerykanin ze mnie żaden – fascynują mnie panoramy miast i żyję w miejscu, gdzie wybudowanie parterowego domu wciąż jest uważane za przejaw sukcesu, więc Explorer był dla mnie zjawiskiem fascynującym. Pomijam rozmiar i kompletne tak naprawdę wyposażenie – za jego kierownicą można się poczuć jak w bezpiecznej fortecy. Jest wysoko, niesamowicie przestronnie, wielowymiarowo w sensie praktyczności, a skórzane fotele budują obraz niedbale prowadzonego krążownika gdzieś na wschodnim wybrzeżu – są miękkie, otulające i lepiej wyposażone niż wysokiej klasy hotele w Polsce (elektryka z pamięcią, masaż, podgrzewanie, wentylacja – brakuje tylko indywidualnego miejsca na kieliszek z czymś mocniejszym). Testowany Ford jest bez wątpienia czymś wyjątkowym – dla nas wyjątkowym i nie tylko chodzi o to, że trudno znaleźć Explorerowi realną konkurencję czy fakt, że Ford zdaje sobie zapewne doskonale sprawę z ograniczonego jednak popytu na swój produkt, ale zazdroszczę tym, którzy na Explorera się zdecydują. Dlaczego?

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Wbrew pozorom to nie jest kiepskiej próby, drogi kawałek plastiku, który psim swędem znalazł swoją niszę w Europie – to schludnie wyglądający i zaprojektowany samochód, z wysokiej klasy wnętrzem (pomijam trzeszczący, pionowy tablet, ale tylko po sprowokowaniu ów trzeszczenia), absolutnie znakomitym wyciszeniem, komfortem i nie do końca takim złudnym wrażeniem otoczenia luksusowego. Do tego Explorer został odpowiednio dostosowany – otrzymał układ napędowy będący hybrydą typu plug-in o naprawdę zacnych parametrach, bo chyba nikt mi nie powie, że 457 koni mechanicznych i 825 niutonometrów momentu obrotowego, nawet w tak ciężkim samochodzie, to liczby przynoszące wstyd. Trzon układu napędowego tworzy solidny 3.0 V6 EcoBoost, który znakomicie brzmi, a biorąc pod uwagę możliwość ładowania pojazdu i pokonywania od 30 do 40 kilometrów na samej elektryce, Ford pragnie nam zasygnalizować, że powinniśmy ten kontener używać również w aglomeracji miejskiej. Można, całkiem przyjemnie, ale jego głównym rewirem powinna być długa, relaksująca trasa.

• 

• 

Nie będę ukrywał: polubiłem Explorera i wcale nie dlatego, że jest wielki, budzi respekt i zwraca na siebie uwagę. Potrzebuję takich rzeczy jak złotych widelców czy wysadzanego diamentami klozetu – NIE. Chodzi o specyficzny charakter całego pojazdu – poczucie bezpieczeństwa, wygody i przestronności wymieszane z przekonaniem, że Ford nie zrobiłby takiego samochodu ze specjalną dedykacją „lubimy zielone podejście do motoryzacji, dbamy o planetę, ale zbudujemy SUV-a wielkości katedry z pięknie brzmiącym silnikiem – wtyczka jest, bo powinna być”. Czuć, że to samochód oderwany trochę od europejskiej rzeczywistości, niemniej poziom dopracowania i dostosowania budzi szacunek, a we mnie dodatkowo głęboko zakorzenioną sympatię do amerykańskiej rzeczywistości. Zabrakło mi jedynie zawieszenia resorującego w bardziej wyrafinowany sposób, a tak – Ford, który nie próbuje być maksymalnie precyzyjny i to nie jest w tym przypadku wada. To zaleta, która współtworzy znakomity obraz Explorera na polskim rynku. Naprawdę polubiłem wegańskie burgery.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• Facebook
• YouTube
• Instagram
• Twitter

Patryk Rudnicki